در قالب طرح پژوهشی صورت گرفت
تدوین معیارهای حفاظت از آثار معماری در کاوش‌های باستان‌شناسی
طرح تدوین معیارهای حفاظت از آثار معماری در کاوش‌های باستان‌شناسی با استفاده از پوشش‌های حفاظتی در استانهای کرمان، سیستان و بلوچستان و خراسان رضوی در پژوهشکده ابنیه و بافت‌های تاریخی-فرهنگی به انجام رسید.
به گزارش روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، علیرضا شاه محمدپور عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه و مجری طرح 14فروردین 1402گفت: در طی بسیاری از حفاری‌های باستان‌شناسی آثار معماری هویدا می‌شوند که نیاز به حفاظت و مرمت دارند و یکی از روش‌های نگهداری از این آثار ساخت پوشش حفاظتی بر فراز آن‌هاست که انتخاب چنین روشی برای جلوگیری از فرسایش و تخریب آثار به مؤلفه‌های مختلفی بستگی دارد.
او افزود: سیاستگزاری، تصمیم‌گیری، برآورد و تأمین هزینه‌ها، طراحی و اجرای سازه‌های الحاقی بر روی آثارتاریخی توسط گروه‌های تخصصی انجام می‌شود و ویژگی آثار مکشوفه از نظر کیفیت، سلامت، جزئیات، تزئینات، موقعیت قرارگیری، دورۀ تاریخی و مصالح در انتخاب ساخت پوشش حفاظتی مؤثر است.
شاه محمدپور با اشاره به اینکه طراحی سازۀ جدید تحت تأثیر وسعت محوطه یا بنا، شرایط اقلیمی، موقعیت قرارگیری، فرهنگ معماری و کاربری پس از اجرا بستگی دارد، تصریح‌کرد: اتمام یا تداوم فصول کاوش نیز در انتخاب نوع پوشش می‌تواند تأثیرگذار باشد و موضوع بسیار مهم در ساخت پوشش حفاظتی امکانات پشتیبانی آن است.
عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: میزان کارآیی سازه از نظر محفوظ ماندن آثار و همینطور کیفیت آن به عنوان یک عنصر ساختمانی جدید، باید در دوره‌های زمانی مشخص پایش شود.
او خاطرنشان‌کرد: در این پژوهش ضمن مروری بر طرح های اجرا شده در نقاط مختلف جهان، به نمونه‌هایی در داخل کشور اشاره شده است.
مجری طرح در پایان گفت: برآیند مطالعات انجام شده به همراه تجزیه و تحلیل آنها نهایتاً به تدوین معیارهایی برای حفاظت از آثار معماری که در حین کاوش‌های باستان‌شناسی کشف می‌شوند منتج شد.
