پژوهشکده زبان­شناسی، کتیبه­ ها و متون

  الف. تاریخچه

پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی، کتیبه‌ها و متون در آغاز دهه‌ی هفتاد هجری شمسی با نام پژوهشکده‌ی زبان و گویش فعالیت پژوهشی خود را آغاز کرد.

این پژوهشکده بر اساس مصوبه‌ی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به شماره‌ی 458/2/862 مورخ 25/1/1386 به پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی، کتیبه‌ها و متون تغییر نام یافت.

 پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی، کتیبه‌ها و متون به امر شناسایی و مستندسازی میراث‌فرهنگی در حوزۀ زبان و گویش و آثار تاریخی نوشته دار (کتیبه دار) در راستای وظایف قانونی محوله می­پردازد. دامنۀ فعالیت های این پژوهشکده در حوزه های زبان و گویش های رایج، آثار تاریخی نوشته دار، اسناد تصویری، نسخ خطی، موزه­ها، مراکز اسناد، گورستان­ها و ابنیه تاریخی، آثار کتابی و غیر کتابی گسترده است.

سه گروه پژوهشی پژوهشکده با اعضای هیئت علمی و کارشناسان پژوهشی در راستای اهداف و وظایفی که در پی می‌آید فعالیت می ­کنند.

ب. وظایف پژوهشکده

• پژوهش و مستندسازی آثار باستانی اعم از آثار کتیبه‌ای و خطوط باستانی، متون و نسخه‌های خطی از دوره باستان تا دوره اسلامی.
• پاسداری از میراث زبانی شفاهی ایران از طریق پژوهش و مستندسازی گونه‌های زبانی رایج.
• هدایت، برنامه‌ریزی و اجرای طرح‌های پژوهشی مصوب شورای پژوهشی پژوهشگاه.
• هدایت، برنامه ­ریزی و اجرای طرح‌های پژوهشی مرتبط با استان‌های کشور.
• همکاری با پژوهشگاه‌ها و مجامع علمی پژوهشی داخلی و بین‌المللی.
• چاپ و انتشار کتب و مقالات علمی اعضاء پژوهشکده و آثار پژوهشگران در سطح کشور در راستای اهداف پژوهشگاه.
• برگزاری نشست‌های ادواری و همایش‌های ملی و بین‌المللی.

ج. ساختار پژوهشکده

پژوهشکدۀ زبان شناسی، کتیبه‌ها و متون پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری یکی از مراکز پژوهشی در زمینۀ پژوهش‌های مرتبط با زبان و کتیبه در خاورمیانه است. این  پژوهشکده دارای سه گروه مطالعاتی شامل گروه زبان‌های باستانی و متون کهن، گروه متون و کتیبه‌های دوران اسلامی و گروه زبان و گویش رایج است.