یک باستانشناس در هفته پژوهش مطرح اعلام کرد:
فرضیههای استقرار فصلی زمستانی، تفرّجگاه یا دسکره ساسانی در محدودة آبگیر سد چمشیر
درباره چیستی و نوع استقرار در محوطه 106 محدوده آبگیر سد چمشیر در عصر ساسانی، با توجه به کیفیت ساختارهای معماری، چشمانداز جغرافیایی پیرامون محوطه و وجود دو استودان در صخرههای جنوبی مشرف به محوطه، میتوان فرضیههای استقرار فصلی زمستانی، تفرّجگاه یا یک دسکره ساسانی را مطرح کرد.
به گزارش روابطعمومی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، سعید امیرحاجلو استادیار گروه باستانشناسی دانشگاه تربیت مدرس که 27 آذر1401 همزمان با هفته پژوهش در نشست تخصصی باستانشناسی سخن میگفت با اعلام این خبر تصریحکرد:کاوش محوطه تاریخی شماره 106 در محدودة آبگیر سد چمشیر در شهرستان گچساران در قالب طرح ارتباط با جامعه و صنعت و بر اساس تفاهمنامهای میان دانشگاه تربیت مدرس و پژوهشگاه میراثفرهنگی به انجام رسید و فاز میدانی آن با هدف «نجاتبخشی و مستندنگاری شواهد باستانشناختی منقول و غیرمنقول به منظور شناخت ویژگیهای فرهنگی، تبیین کاربریها، گاهنگاری و حفاظت از آثارِ قابلِ حفاظت محوطه» به اجرا در آمد.
این باستانشناس افزود: در فاز کتابخانهای و نظری، مطالعاتی با هدف «تبـیین اهمیت و جایگاه محوطه در سلسله مراتبِ استقرارهای نواحی پیرامون رودخانه زهره و تبیین الگوهای معیشت جوامع محلی در این ناحیه در دوران ساسانی و اسلامی» در دست انجام است و بر اساس تفاهمنامه فوق، تا اردیبهشت 1402 در جریان خواهد بود.
سرپرست هیئت باستانشناسی کاوش محوطه تاریخی شماره 106 در محدودة آبگیر سد چمشیر در شهرستان گچساران اظهارکرد: در مطالعات فاز میدانی و کاوش محوطه 106، شواهدی از جمله ساختارهای معماری سنگی، قطعات سفال دوران ساسانی تا سدههای میانی اسلامی، اشیاء سنگی و شیشهای شناسایی و مستندنگاری شد.
او خاطرنشانکرد: بر پایه تقدّم و تأخر ساختارها، عمق پیدایش ساختارها، شیوه ساخت و ساز، اختلاف پهنای دیوارها، نوع مصالح و مواد فرهنگی در لایههای همسطح، به نظر میرسد نخستین دوره معماری در این محوطه، متعلّق به دوره ساسانی است که بازسازیهایی را در دو فاز نشان میدهد و ساختارهایی منظم با قلوهسنگ، ملات گچ و اندود گچ شکل گرفته است.
استادیار گروه باستانشناسی دانشگاه تربیت مدرس گفت:درباره چیستی و نوع استقرار در محوطه 106 در عصر ساسانی، با توجه به کیفیت ساختارهای معماری، چشمانداز جغرافیایی پیرامون محوطه و وجود دو استودان در صخرههای جنوبی مشرف به محوطه، میتوان فرضیههای استقرار فصلی زمستانی، تفرّجگاه یا یک دسکره ساسانی را مطرح کرد.
او خاطرنشانکرد:اما پس از آن، جوامع نیمهیکجانشین در سدههای میانی اسلامی، به ساختوساز روی دیوارهای کهنتر اقدام کردهاند. ساختارهای سنگی با ملاط گل، چیدمان نامنظمتر و پهنای متغیر دیوارها به این دوره از استقرار تعلّق دارند.