ده‌پهلوان در نشست «ثبت جهانی و دستاوردهای آن»:
پژوهشگاه خانه تمام پیشکسوتان میراث‌فرهنگی است/ انجام پژوهش‌های تکمیلی در ارتباط با 54 کاروانسرای ثبت جهانی
باید دست در دست هم بگذاریم تا این 54 کاروانسرا که نماینده 700 کاروانسرای ایرانی است روح و جان پیدا کنند که این امکان‌پذیر نیست مگر با انجام پژوهش‌های تکمیلی که در ارتباط با کاروانسرا ها باید انجام دهیم.
به گزارش روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، مصطفی ده‌پهلوان رییس پژوهشگاه،در نشست «ثبت جهانی و دستاوردهای آن» به تمامی کسانی که از گذشته تا به امروز تلاش کردند 54 کاروانسرای ایرانی ثبت جهانی شود خدا قوت گفت و با خیر مقدم به رسول وطن‌دوست پیشکسوت و چهره ماندگار میراث‌فرهنگی و بنیان‌گذار پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی-فرهنگی برای حضور در این نشست تصریح‌کرد: پژوهشگاه خانه تمام پیشکسوتان است و ما در تلاشیم تجارب این عزیزان نقشه راه آینده‌مان باشد، بی‌شک ما بدون تجربه گذشتگان نمی‌توانیم آینده خوبی را داشته باشیم.
ده‌پهلوان در ادامه با یادی از استاد ناصر نوروززاده چگینی و انتخاب موضوع شبکه‌های ارتباطی از شاهرود تا ساوه برای پایان‌نامه کارشناسی ارشد‌اش تصریح‌کرد: برای انجام این پروژه قدم به قدم این مسیر را بررسی کردم و مقالات و پژوهش‌های خوبی از آن بیرون آمد.
او با اشاره به اهمیت موضوع منابع تاریخی، کاروانسرا، راه و شبکه‌های ارتباطی گفت: راه و شبکه‌های ارتباطی به مثابه رگ‌ها و شریان‌های حیاتی بدن یک انسان است که با خود غذا، آذوقه، کالا، روح، جان و مظاهر مختلف را رد و بدل می‌کند.
رییس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، گفت: همگی باید دست در دست هم بگذاریم تا این 54 کاروانسرا که نماینده 700 کاروانسرای ایرانی است روح و جان پیدا کنند که این امکان‌پذیر نیست مگر با انجام پژوهش‌های تکمیلی که در ارتباط با کاروانسرا ها باید انجام دهیم.
او با اشاره به اینکه اگر بتوانیم تمامی داستان و روایت‌هایی را که در سفرنامه‌ها درباره کاروانسراها می‌خوانیم به مردم و نسل آینده منتقل کنیم موفق خواهیم بود تصریح‌کرد: این 54 کاروانسرا به مثابه انسانهایی هستند که دست به دست هم داده‌اند و زنجیروار می‌توانند برای میراث این سرزمین حافظی باشند.
24سال در ثبت جهانی آثار دچار غفلت شدیم
رسول وطن‌دوست، پیشکسوت و چهره ماندگار میراث‌فرهنگی و بنیان‌گذار پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی-فرهنگی در ادامه این نشست با اشاره به اینکه از سال ۱۹۷۲ میلادی که کنوانسیون میراث جهانی تصویب شد تا به امروز، کشور ایران بالا و پایین زیادی در حوزه ثبت جهانی آثار داشت گفت: در سال ۱۳۵۱ مرحوم فیروز باقرزاده یکی از بانیان این کنوانسیون بود، افراد دیگری از جمله فریدون اردلان، محسن فروغی و چنگیز پهلوان نیز در شروع کار کنوانسیون زحمات زیادی کشیدند و ایران در ابتدای کار به این کنوانسیون پیوست.
او افزود: در سال ۱۳۵۷ همزمان با انقلاب، سه اثر ایران از جمله چغازنبیل، تخت‌جمشید و میدان نقش جهان اصفهان با تلاش های شهریار عدل و فیروز باقرزاده در قاهره مصر به ثبت جهانی رسیدند.
وطن دوست تصریح‌کرد: از آن زمان تا سال ۱۳۸۲ در ثبت آثار دچار غفلت شدیم و در این ۲۴ سال همه کشورها به دلیل نبود محدودیت در تعداد ثبت، ده‌ها و صدها اثر خود را ثبت جهانی کردند، ازجمله ایتالیا که مثلا شهر ونیز را ثبت کرد که ده‌ها اثر در داخل خود دارد.
بنیان‌گذار پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی-فرهنگی گفت: در سال ۱۳۸۲ با آمدن سید محمد بهشتی روح تازه‌ای در ثبت دمیده شد و تخت سلیمان اثری بود که در آن سال اجلاس پاریس ثبت شد و از آن سال به بعد در این حوزه فعال بودیم.
پیشکسوت و چهره ماندگار میراث‌فرهنگی افزود: در سال ۱۹۷۹ میلادی یونسکو و کمیته میراث جهانی محدودیتی برای ثبت آثار ایجاد کردند و کشورها را از معرفی تعداد بیشتری آثار منع کردند و قرار شد هر کشور دو اثر ثبت کند تا اکنون که سهمیه هر کشور به یک اثر در سال رسیده است.
وطن‌دوست با اشاره به اینکه اگر در آن ۲۴ سال بافت تاریخی شهرهای کاشان، اصفهان و ... را ثبت می‌کردیم بسیاری از مشکلات امروز را نداشتیم افزود: اکنون باید با تلاش بیشتر به سمت ثبت آثار بصورت زنجیره‌ای برویم و با ثبت و حفاظت این آثار آنها را به عنوان مقصد گردشگری معرفی کنیم.
